Nie ogladaj się za siebie

Wszyscy przechodzimy przez rwącą rzekę życia i każdy człowiek ma do wykonania tylko
1 zadanie - musi przedostać się na jej drugi brzeg. Tam czeka na nas wieczność z Bogiem - Wieczną Dobrocią lub wieczność w palącej tęsknocie za Nim. Ocaleni z więzów śmierci mówią, że będą nam policzone intencje i wysiłek, jaki wkładaliśmy we wspólne i zgodne przekraczanie rzeki życia - rzeki głębokiej i pełnej wirów, a czasem spokojnej i rozlanej szeroko .
Każdy gromadzi i niesie w swoim sercu bagaż doświadczeń. W jego dwóch komorach gromadzą się dobre wspomnienia i życzliwe myśli albo rozżalenie i złość. Te ostatnie ciążą jak kamienie i dobrze jest pozbywać się ich po drodze. Nie trzeba oglądać się za nimi,
bo najważniejszy jest każdy nowy krok w przyszłość. Nasze myśli są jak dobre i złe duchy,
które mogą uskrzydlać człowieka lub ściągać go w niebezpieczne zawirowania i muł rzeki.
Przeszkody w swoim życiu łatwiej jest pokonywać chrześcijanom, bo oni wiedzą,
jak i z kim przekraczać rzekę życia. Jezus przekazał ludziom słowa modlitwy do Boga Ojca oraz zalecił, aby każdy prosił Ducha Świętego o 7 duchowych darów. Dary mądrości, rozumu, umiejętności, rady, męstwa, pobożności i dar bojaźni Bożej napełniają serca ludzi miłością, radością, pokojem, cierpliwością, uprzejmością, dobrocią, wiernością, łagodnością i opanowaniem.
Chrześcijanie wiedzą też, że w ciągu swojego życia powinni spełniać 7 uczynków względem ciała, tj. głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, podróżnych w dom przyjąć, więźniów pocieszać, chorych nawiedzać i umarłych pogrzebać. Nie mogą też zapominać o 7 uczynkach względem duszy, czyli grzeszących upominać, nieumiejących pouczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać, krzywdy cierpliwie znosić, urazy chętnie darować i modlić się za żywych i umarłych.
Dobrze jest wiedzieć i wierzyć, że od nas samych zależy jakość przeżywanych chwil, dni
i wielu lat wędrówki. Możemy iść z innymi, naśladować tych, co są bardziej doświadczeni
albo brnąć samodzielną, samotną drogą. Warto się uczyć odważnie i z radością przekraczać rzekę życia po to, żeby nie dać się biernie nieść nurtowi.